บทที่ 6 บทที่ 6 พิธีสรงน้ำ
รุ่งเช้าของวันต่อมา สวีเหลียนฮวาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหนึบที่ศีรษะเป็นอย่างมาก นางคงดื่มเยอะไปสินะเมื่อคืนนี้
"ตื่นแล้วก็ปล่อยข้าเสียที!!!"
สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินเสียงของอวิ๋นซีเฉินก็รู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง นางรีบเงยหน้าไปมองทันที ก่อนจะพบว่าเป็นอวิ๋นซีเฉินจริง ๆ
"ฝ่าบาท!!!"
"ปล่อยมือจากกายข้า!!!"
"เพคะ?"
"เจ้าจับสิ่งใดอยู่เล่าตอนนี้ แหกตาดูเสีย!!!"
สวีเหลียนฮวารู้สึกว่ามือของนางจับบางสิ่งบางอย่างอยู่จริง ๆ จึงหันขวับไปมองทันที ก่อนจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"อ๊าส์!!!"
"แหกปากทำไมกัน!!!"
สวีเหลียนฮวารีบดีดตัวลุกหนีออกมาจากเขาทันที แต่ทว่าดวงตาคู่สวยกลับมิอาจหยุดมองลำแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเขาได้เลย
อวิ๋นซีเฉินรีบสวมอาภรณ์ให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากตัวนางเข้ามาหาเขา เมื่อคืนเขาต้องอดทนอดกลั้นต่อความอยากขนาดไหน!!!
สวีเหลียนฮวาพยายามผลักไสเขาออกไป ในใจนึกก่นด่าตนเองอยู่หลายครา
"หึ!!! เสแสร้งเก่งเสียจริง เมื่อคืนยังออเซาะข้าอยู่เลย!"
"หม่อมฉันคงเมาเพคะ"
"เช่นนั้นหรือ? คนอย่างเจ้าน่ะมันเชื่อถือไม่ได้ แต่จะโทษเจ้าไปเสียทั้งหมดก็มิถูก ข้าเองก็หล่อเหลาเสียจนเจ้าอดใจไม่ไหว!"
"อุแหวะ!!!"
"บัดซบ!!! เจ้านี่มัน!!!"
"ขออภัยเพคะ อุแหวะ!!!"
"ออกไปไกล ๆ ข้า!!!"
อวิ๋นซีเฉินผลักนางให้ห่างกายก่อนจะถอดอาภรณ์ตัวนอกที่เปื้อนคราบน้ำลายของนางโยนทิ้งลงไปบนพื้น ดวงตาคมจ้องมองนางด้วยความดูแคลน สวีเหลียนฮวาเดินตรงไปที่อ่างน้ำก่อนจะล้างหน้าล้างตาให้สะอาดหมดจด
"ฝ่าบาททรงรอสิ่งใดหรือเพคะ เหตุใดจึงยังมิไปอีกเพคะ?"
"เจ้ากล้าไล่ข้าหรือ?"
"หม่อมฉันอยากล้างตัวน่ะเพคะ พระองค์ทรงอยู่ที่นี่คงจะไม่เหมาะเท่าใดนัก โอ๊ย!!! เจ็บนะเพคะ"
เขาผลักนางให้ล้มลงไปบนพื้นอย่างแรงจนสวีเหลียนฮวาเจ็บบั้นท้ายไม่เบา
"เฮอะ!!! คิดว่าข้าอยากดูนักหรือ! ข้าไม่สนสักนิด!!!"
เขาสะบัดชายเสื้อเดินจากไปทันทีอย่างไม่รั้งรอ สวีเหลียนฮวาถอนหายใจโล่งอกทันที นางไม่ชอบเขาเอาเสียเลย
เขาเดินกลับมาที่ตำหนักมังกรสวรรค์ ก่อนจะผลัดเปลี่ยนฉลองพระองค์ใหม่ เพื่อเตรียมจะออกไปประชุมเช้าที่ท้องพระโรง
"ฝ่าบาท"
"ราชเลขา เจ้าไสหัวไปเสีย!!! ก่อนที่ข้าจะโมโหไปมากกว่านี้!!!"
ราชเลขาก้มหน้างุด เขาทำผิดเรื่องใดกัน เมื่อวานก่อนเขาเพียงนำโอสถมาให้ฝ่าบาท แต่ทว่าเมื่อฝ่าบาททรงทอดพระเนตรเห็นคราบโจ๊กที่ขันทีบัดซบผู้ใดก็ไม่รู้ถุยกระเด็นมาโดนที่จานรอง ฝ่าบาทก็กริ้วเขาเป็นอย่างมาก
อวิ๋นซีเฉินมองราชเลขาที่เดินออกไปนอกตำหนักด้วยแววตาที่เย็นชา เป็นราชเลขามานานกลับไม่คิดจะหาทางหลบหลีก!!!
แต่ทว่าข้าก็คงปล่อยให้มันพุ่งแรงไป!!! ช่างมันเถิด ข้าไม่ผิด ข้าทนไม่ไหวใครจะทำไม!!!
เมื่อจัดการเปลี่ยนฉลองพระองค์เสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ท้องพระโรงทันที
"ทูลฝ่าบาท แคว้นเยี่ยน แคว้นเย่ว์คิดแข็งข้อพ่ะย่ะค่ะ มิทรงส่งเครื่องบรรณาการมาให้ต้าเทียนร่วมเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ"
อวิ๋นซีเฉินอ่านฎีกาในมือไปพร้อมกับฟังเหล่าขุนนางร้องเรียนไปด้วย เขามิค่อยแปลกใจเท่าใดนัก แต่ไหนแต่ไรมา เยี่ยนอ๋องและเย่ว์อ๋องก็มิเคยยอมสวามิภักดิ์ให้ต้าเทียนอยู่แล้ว
เมื่อหลายปีก่อนเสด็จพ่อทรงรบชนะเหล่ากบฏต่างแคว้นได้ และสถาปนาต้าเทียนเป็นเมืองหลวง ฉินอ๋องและหานอ๋องคนก่อนคิดแข็งข้อ ยุยงแคว้นทั้งสี่ให้ก่อกบฏอีกคราจึงถูกสังหารทิ้งเสีย เสด็จพ่อจึงส่งเสด็จอาไปปกครองแคว้นฉินและแคว้นหานแทนเสีย อีกนัยหนึ่งก็เพื่อจะให้เสด็จอาคอยเป็นหูเป็นตาสอดส่องชายแดนทั้งสี่เอาไว้
เยี่ยนอ๋อง เย่ว์อ๋อง ยอมสวามิภักดิ์ด้วยมิอยากสูญเสียแคว้นของตนไป แต่ทว่าลึก ๆ แล้วเขาย่อมรู้ดีว่าสองแคว้นนี้กำลังรอโอกาสโจมตีเมืองต้าเทียนเขาอยู่
"ปล่อยพวกมันไปก่อน ข้าอยากจะรู้นักว่าพวกมันคิดจะก่อความวุ่นวายเรื่องใดขึ้นมาอีก"
"ทูลฝ่าบาท มิเช่นนั้นเราควรอภิเษกธิดาของเยี่ยนอ๋องกับเย่ว์อ๋องเข้ามาเป็นพระสนมดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ดี พวกนางคงคิดสอดส่องหาทางส่งข่าวไปบอกบิดาของพวกนางเป็นแน่ เจ้านี่ช่างโง่เสียจริง!!! เป็นขุนนางมาหลายปี กลับคิดชักศึกเข้าบ้าน ลากไปโบยห้าสิบไม้!!!"
"ฝ่าบาท!"
"ไสหัวไป!!!"
เขาคร้านจะสนใจขุนนางโง่งมเหล่านี้เสียแล้ว จึงยกเลิกการประชุมไปเสียกลางคัน ราชเลขาที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบตามไปทันที
"ฝ่าบาท"
"มีสิ่งใดอีก?"
"คืนนี้จะต้องทรงร่วมพิธีสรงน้ำกับฮองเฮานะพ่ะย่ะค่ะ"
อวิ๋นซีเฉินขมวดคิ้วมุ่น เขาลืมไปเสียสนิทเลย ที่ต้าเทียนจะมีพิธีศักดิ์สิทธิ์หลังจากฮ่องเต้และฮองเฮาอภิเษกสมรสกันแล้ว นั่นคือพิธีสรงน้ำร่วมอ่างเดียวกัน
พิธีสรงน้ำนี้ มีเพียงฮองเฮาผู้เป็นภรรยาเอกเท่านั้นที่จะสามารถร่วมพิธีได้ ภายในสระน้ำจะมีดอกไม้หลากชนิดโรยเอาไว้ส่งกลิ่นหอมสดชื่น ทั้งสองจะต้องแช่น้ำร่วมกันเป็นเวลาครึ่งชั่วยามท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องแสงนวลสว่าง เพื่อให้เทพสวรรค์เป็นพยานว่าทั้งสองจะครองคู่กันชั่วนิรันดร์และร่วมกันปกครองบ้านเมืองให้สงบสุข
อวิ๋นซีเฉินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก เขาหาทางเอาคืนนางได้แล้ว ให้นางแช่น้ำทั้งคืนจนหนาวตายคงจะสะใจดีไม่น้อย
เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงสั่งให้ราชเลขาไปจัดการพิธีให้เรียบร้อย
สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินขันทีมาแจ้งเรื่องพิธีสรงน้ำในคืนนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก นางพยายามหาทางหลบเขา นางอยากอยู่ในส่วนของนาง แต่เขาก็พยายามหานั่นนี่มาให้นางทำอยู่เรื่อย ๆ
สวีเหลียนฮวาขมวดคิ้วมุ่นพลางครุ่นคิด นางไม่ไว้ใจเขาเสียเลย คนอย่างอวิ๋นซีเฉินเกลียดนางออกปานนั้น เขาย่อมไม่มีวันปล่อยนางแช่น้ำอย่างสงบสุขเป็นแน่
ต้องระวังตัวให้ดี!!!
เวลาผ่านล่วงเลยมาจนถึงเวลาที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า สวีเหลียนฮวาถูกเหล่านางกำนัลแต่งกายให้อย่างประณีต ก่อนจะพานางไปยังพิธีสรงน้ำที่เตรียมเอาไว้
เมื่อมาถึงนางกลับพบว่าอวิ๋นซีเฉินกำลังนั่งอยู่ในสระน้ำ เขาเอนกายพิงศีรษะกับขอบสระและหลับตาไว้ เมื่อได้ยินว่าสวีเหลียนฮวามาแล้ว เขาจึงลืมตาขึ้น
"ยืนบื้ออยู่ทำไม!!! แก้ผ้าแล้วรีบ ๆ ลงมาสิ!!! ข้ามิสนใจเรือนร่างสกปรกของเจ้าหรอก"
เมื่อได้ยินอวิ๋นซีเฉินบอกว่านางต้องแก้ผ้าแช่น้ำร่วมกับเขา ใบหน้าสวยหวานก็พลันแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
บ้าจริง!!! นี่นางต้องแก้ผ้าอาบน้ำร่วมกับคนเป็นโรคประสาทอย่างนั้นหรือ?
"ฮองเฮา จะทรงเลยฤกษ์ดีแล้วนะเพคะ พระองค์"
"ข้ารู้แล้ว"
สวีเหลียนฮวาจึงพยักหน้าให้หลิวหมัวมัวและหลิงเจียวมาช่วยนางถอดเสื้อผ้าออกจนหมด และประคองนางลงไปแช่ในสระน้ำที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้
อวิ๋นซีเฉินหลับตาลงเช่นเดิม ก่อนจะแอบหรี่ตาเพ่งมองนางคราหนึ่ง ทำให้เขาได้เห็นตอนที่นางถอดเสื้อผ้าออกพอดี
ผิวพรรณของนางนวลเนียนและขาวราวหิมะ เอวบางที่คอดเล็ก กับบั้นท้ายที่งอนงามชวนมอง ทำให้เขารู้สึกสั่นสะท้านเกินจะทน ยิ่งได้มองเห็นหน้าอกอวบอิ่มสองเต้าของนางที่มียอดปลายถันสีหวานชวนหลงใหล ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงระเรื่อขึ้นมา
สวีเหลียนฮวาแช่กายลงไปในบ่อน้ำ ตั้งแต่เกิดมานางยังไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ใดดูเลย น่าอับอายเสียจริง!!!
นางได้กลิ่นหอมของบุปผาหลากหลายชนิดที่ถูกโรยมาในสระน้ำก็รู้สึกดีเหลือเกิน แต่ทว่าในน้ำนี่ช่างเย็นยิ่งนัก
เขาจงใจบังคับให้นางแช่ในน้ำเย็น!!! คนนิสัยไม่ดี
อวิ๋นซีเฉินที่เห็นเช่นนั้นก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก เขาจะคอยดูว่านางจะทนทานต่อความหนาวเย็นได้หรือไม่ เขาเองมิสะทกสะท้านสิ่งใดอยู่แล้ว เพราะเขาชื่นชอบน้ำเย็น ๆ มาตั้งแต่ยังเด็ก
สวีเหลียนฮวารู้สึกหนาวไม่น้อย แต่นางยังพอทนไหว ทั้งสองนั่งหลบสายตากันไปมาอยู่เช่นนั้น จนผ่านไปครู่หนึ่งสวีเหลียนฮวาก็เหลือบไปเห็นกบตัวสีเขียวขนาดใหญ่ที่กำลังเกาะอยู่ริมขอบสระ!!!
นางกลัวกบ!!!
"ฝ่าบาท!!!"
"เรียกทำไม!!!"
"กบเพคะ!!! หม่อมฉันกลัวกบเพคะ!!!
สวีเหลียนฮวารู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก นางจึงขยับเข้ามาใกล้เขา ก่อนจะจับแขนของเขาเอาไว้แน่น
"ปล่อยข้า!!!"
"ไม่เพคะ!!! มันจ้องหม่อมฉัน!!!"
"แค่กบตัวเดียว!!!"
"ฝ่าบาท!!!"
"โอ๊ะ!!!"
มารดามันเถอะ!!! นางเอานมมาถูหลังข้า!!!
สวีเหลียนฮวาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก นางหลบไปอยู่ด้านหลังของเขา ก่อนจะแนบกายเข้าไปชิดกับแผ่นหลังของอวิ๋นซีเฉิน สองเต้าอวบอิ่มจึงบดเบียดเสียดสีกับแผ่นหลังของเขาทันที
อวิ๋นซีเฉินซู้ดดปากด้วยความเสียวกระสัน แม้เขาจะมิเคยหลับนอนกับสตรีใดมาก่อน แต่อย่างไรเสียเขาก็เป็นบุรุษ มีสตรีมาบดเบียดแนบชิดเช่นนี้เขาจะไม่รู้สึกได้เช่นไร!!!
"อ๊าส์!!! ฝ่าบาท!!!"
"มันไปแล้ว!!! ซี้ดดดด"
"ฝ่าบาททรงส่งเสียงครางทำไมเพคะ!!! หรือว่า!!! กบมัน!!!"
"หุบปาก!!! หน้าอกเจ้าถูไถกับหลังของข้า!!! หน้าไม่อาย!!!"
สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินเช่นนั้นจึงรีบผละออกจากเขาทันที
อวิ๋นซีเฉินจ้องมองนางด้วยแววตาไม่พอใจ สวีเหลียนฮวาที่เห็นเช่นนั้นจึงแสร้งเบือนหน้าหนีไปมองที่อื่นแทน
ก็นางตกใจกบนี่นา!!!
อวิ๋นซีเฉินรู้สึกอยากจับนางกดน้ำอีกสักครา บัดซบ!!! เพราะนางคนเดียว นางทำให้เขาต้องใช้มือรูดชักลำแท่งในน้ำเช่นนี้!!!
เขามองนางไปพลาง มือใหญ่ก็สาวชักลำแท่งที่แข็งชูชันอยู่ใต้น้ำไปพลางด้วยความเสียวกระสัน สวีเหลียนฮวารู้สึกว่าใต้น้ำมีบางอย่างเคลื่อนไหวแต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก
อวิ๋นซีเฉินพยายามจะทำให้มันเสร็จสมอารมณ์โดยเร็ว แต่ลำแท่งสวรรค์ของเขาก็ช่างแข็งทนนานเสียเหลือเกิน!!!
สตรีต่ำช้า!!! ใครสั่งให้เจ้ารีบขยับหน้าอกออกไปกัน!!!
"ฝ่าบาทเพคะหม่อมฉันหนาวแล้ว!'
"ไม่มีคำสั่งจากข้า เจ้าอย่าหวังจะได้ลุกไปจากสระน้ำแห่งนี้!!!"
"อยากจะแช่ก็ทรงแช่ไปคนเดียวเถอะเพคะ หม่อมฉันขอทูลลา!!!"
"หยุด!!!"
"โอ๊ะ!!! ว้าย!!!"
อวิ๋นซีเฉินกระชากแขนนางให้นั่งลงมาในสระน้ำเช่นเดิม แต่ทว่าสวีเหลียนฮวากลับเซถลามานั่งทับลงบนท่อนขาแกร่งของเขา ลำแท่งแก่นกายใหญ่ยาวที่อ่อนลงแล้วเริ่มกลับมาแข็งชูชันอีกครา ทำให้ท่อนเนื้อท่อนเอ็นนั้นถูไถมาโดนร่องหลืบสวาทของนางเข้าพอดี ยิ่งนางพยายามลุกขึ้นลำแท่งมังกรสวรรค์ก็ยิ่งจ่อมาที่รูสวยของนางมากกว่าเดิม
สวีเหลียนฮวาสะดุ้งเฮือกนางรีบหันไปมองหน้าอวิ๋นซีเฉินทันที เขาเองก็สบตากับนางด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน
แท่งบัดซบ!!! มันไม่เชื่อฟังข้าเลย
"ฝ่าบาทเพคะ!!!"
"ลุกไปสิเจ้าจะรอให้มันเสียบเข้าไปก่อนหรือ? อย่าฝันลม ๆ แล้ง ๆ !!!"
"ฝะ ฝ่าบาท!!!"
"มีสิ่งใดอีก!!!"
"คือว่า!!! ปลายหัวมันทิ่มเข้ามานิดหน่อยเพคะ ฝ่าบาททรงไม่รู้สึกบ้างหรือเพคะ!!! อื้ออ"
อวิ๋นซีเฉิน "..."
